Pamiętnik jest zapisem prawdziwych przeżyć dziewczyny, pĂłźniej kobiety, ktĂłra przeszła przez piekło uzależnienia i ktĂłrej, jako jednej z nielicznych, udało się zwyciężyć nałĂłg. Jest lekturą przejmującą, niejednokrotnie bardzo drastyczną, ale wobec zagrożeń, jakie niesie narkomania - konieczną. Jest świadectwem i przestrogą, ktĂłre kierujemy do wszystkich: młodzieży, rodzicĂłw, wychowawcĂłw.

Pamiętnik jest zapisem prawdziwych przeżyć dziewczyny, pĂłźniej kobiety, ktĂłra przeszła przez piekło uzależnienia i ktĂłrej, jako jednej z nielicznych, udało się zwyciężyć nałĂłg. Jest lekturą przejmującą, niejednokrotnie bardzo drastyczną, ale wobec zagrożeń, jakie niesie narkomania - konieczną. Jest świadectwem i przestrogą, ktĂłre kierujemy do wszystkich: młodzieży, rodzicĂłw, wychowawcĂłw.

Nikt nie mĂłgł przeczytać Tajnego dziennika wcześniej. Cała twĂłrczość Białoszewskiego to osobliwy pamiętnik. To dzieło - ze względu na stopień szczerości i samoobnażenia - mogło zostać wydane dopiero kilkadziesiąt lat po śmierci poety. W swojej "domowej epopei" Białoszewski przygląda się ludziom, znanym i nieznanym. Przygląda się rĂłwnież sobie, odsłania bujne życie towarzyskie, artystyczne, prywatne, erotyczne. Grzesznik, ktĂłry "grzech" swĂłj wybrał i przełamał tabu. Optymista, ktĂłremu życie nie oszczędziło męczarni, choroby i samotności. "Miron opowiada o przygodzie swojego życia trochę jak przybysz, ktĂłry został "wstawiony w ten świat". Jawa, sen i wspomnienia - wszystko to, przywołane z niesamowitą wyrazistością, splątane w jeden węzeł tworzy rodzaj wielowątkowej powieści o sobie samym. Ten dziennik dzieje się przed nami. Mając piętnaście, szesnaście lat po raz pierwszy zdał sobie sprawę ze swojego homoseksualizmu. Pisze w dzienniku o tym, jak rozpoznawał samego siebie. Gdyby mieszkał w Paryżu czy Nowym Jorku, nikt by nie pytał, z kim śpi, o ktĂłrej wstaje i jak się ubiera. On tymczasem żył w peerelowskiej Warszawie." Tadeusz Sobolewski